Uwagi do Webmastera ŁOKIEĆ
Nazwa oddaje położenie terenu, na którym powstała wieś w zagięciu Sanu (charakterystyczne zakole).
Nazwa wsi w dokumentach:
1580 r. - Łokot
1678 r. - Łokieć
Początki osadnictwa - 1580 r.
Wielkość uprawianych gruntów 1589 r. - 9 łanów tj. ok. 200 ha, 1 młyn.
Właściciele:
1580 r. - po Katarzynie Kmicie Stadnicka
1660 r. - Ciecierscy
1676 r. - Jan Wisłocki
1751 r. - Michał Wisłocki
1846 r. - Kajetan Dominikowski
1876 r. - Antoni Kawiecki
koniec XIX w. - Stanisław Wołkowicki
Zaludnienie:
1589 r. - 126 osób
1830 r. - 350 osób
1868 r. - 367 osób
1921 r. - 392 osoby, w tym : 22 rzym., 365 grek.,5 mojż.
1931 r. - 522 osoby
1937 r. - 82 domy
Mieszkańcom tej niewielkiej wioski na pewno nie żyło się łatwo, skoro w 65 lat po jej założeniu uciekły stąd trzy rodziny. Formalnie nazywało się to "porwaniem" , ale tak naprawdę to "porwani" przenieśli się do Wołosatego, gdzie mieli lepsze warunki. 1751 r. Michał Wisłocki, który był dziedzicem Łokcia, chcąc podnieść rangę ubogiej wioseczki ufundował tu parafię przy cerkwi zbudowanej w 1737 r. Na parafii, za zgodą biskupa osadził Bazylego Milczakowskiego "syna kapłańskiego" z Dźwinacza. Bazyli Milczakowski był pierwszym i ostatnim proboszczem w Łokciu, bo po jego śmierci 1788 r. Parafia przestała istnieć, nie znalazł się żaden następca gotowy rządzić duszami tu, gdzie diabeł mówi dobranoc. W 1930 r. istniały tu tartaki "Żupniki", których właścicielami byli bracia Żupnikowie zaś eksploatacją (czyt. wyrębem) lasów zajmował się niejaki Osiński. Obecnie w rejonie dawnej wsi podziwiać można piękne torfowisko, które jest rezerwatem.
| Uwagi do Webmastera |
