STROJE
A teraz zajmiemy się omówieniem strojów. Będąc dżentelmenami, w pierwszej kolejności, zaczniemy od ubiorów kobiecych. W nakryciach głowy u kobiet bojkowskich panowała ogromna rozmaitość. Dziewczyny chodziły z głowami odsłoniętymi splatając włosy w warkocze. Mężatki natomiast włosy nawijały na „hymlę” czyli krążek o szerokości 5 cm wykonany z leszczynowego patyka lub drutu obwiązanego gałgankiem. Owinięte włosy na hymli przyciskano czepcem. Na czepiec nakładano chustkę zawiązaną na karku lub pod brodą. Ten ostatni sposób wiązania był często spotykany na Siankach. Odzienie wierzchnie kobiet ( o bieliźnie osobistej wszelkie dostępne źródła milczą) składało się z koszuli szytej z samodziałowego płótna i spódnicy również wykonanej z białego samodziałowego materiału. Przód spódnicy był zazwyczaj gładki, natomiast oba profile i tył były gęsto plisowane. Na taką spódnicę białogłowy nakładały białą zapaskę. W pasie przewiązywały się czerwoną krajką, tkaną na prymitywnej desce tkackiej. Na nogach nosiły lniane onucki oraz skórzane „chodaky” przymocowane do nogi wełnianymi, brązowymi sznurami, którymi obwiązywały się do kolan. Latem na koszulę ubierały „lajbik” lub „łajbik” – rodzaj kamizelki. Zimą oprócz kożuchów z rękawami, nosiły kobiety samodziałowe sukmany z brązowej wełny – „siraki”.
Teraz przyjrzyjmy się mężczyzom. Nosili oni długie
włosy smarowane na święta masłem zaplatając je w dwa warkocze spadające na
piersi. Na głowach mieli kupowane na Zakarpaciu czarne filcowe kapelusze z
krezami podwiniętymi do góry. W zimie kapelusze zastępowano baranimi czpkami z
klapą, którą opuszczano na kark i uszy. Męskie koszule były długie do kolan.
Posiadały kołnierzyki zapinane wstążką lub metalową, kolistą spinką z
wprawionym lusterkiem. Koszulę przepasywano wąskim rzemieniem. Gdy Bojko
wybierał się w dalszą drogę, zamiast rzemieniem opasywał się szerokim,
skórzanym pasem, który był ozdobnie tłoczony. Taki pas zapinany był na trzy,
cztery sprzączki i posiadał z prawego boku kieszeń zamykaną klapą sznurowaną
kawałkiem wąskiego rzemyka. Latem natomiast Bojkowie nosili płócienne
samodziałowe spodnie zwane „gaczy” lub „nohałki”. Na nogach zaś mieli
„chodaky”. Na okres świąt starali się jednak o buty z cholewami. Odzienie
wierzchnie stanowiła brązowa, samodziałowa kamizelka obszyta czerwonym
sznurkiem tzw. „łajbik”. Poza tym noszono kurtki z samodziałowego sukna długie
do połowy bioder zwane „hunia”, „kurtak” lub „wujasz”. Typowym odzieniem dla
Bojków był „sirak”. Sirak czyli sukmana samodziałowa koloru brązowego lub
ciemnopopielatego, długa do kolan, w pasie lekko wcięta, posiadająca z tyłu dwa
obszerne fałdy.
